Ergotherapeut/VIO consulent/SI therapeut én KEC consulent Maud van der Borg krijgt er energie van als ze zorgcollega’s verder kan helpen
‘Door de bundeling van kennis en ervaring, is een KEC consultatie een waardevol instrument. Want als een zorgteam al een tijd in een probleemsituatie zit, is het moeilijk om afstand te nemen en ‘breed’ te kijken. De frisse blik van de KEC consulenten kunnen dan helpen om ‘het licht’ te zien. Soms is het jammer dat we niet eerder betrokken zijn. Overigens goed te begrijpen. Want als je een zorghart hebt, wil je niets liever dan alles doen wat mogelijk is om iemand te helpen. Ook als het gaat om zeer problematisch probleemgedrag. Maar voor een zorgteam dat alles al heeft geprobeerd en waarbij over veel grenzen heen is gegaan, kun je niet heel veel meer betekenen. Zeker niet als het team helemaal op is en tegen een burn- out aan zit. Hoewel het dan ook een opluchting kan zijn om te concluderen: ‘Jongens dit is wat het is. Jullie hebben gedaan wat je kon en meer zit er voor nu niet in’.
Ik denk hierbij aan een case over een relatief jonge dementerende bewoner. Deze man woonde nog maar een half jaar op een pg-afdeling. Zijn agressieve gedrag in combinatie met zijn kracht zorgde voor veel onrust onder medebewoners en zorgmedewerkers. Verhuizing naar een crisis opvangplek bleek de beste optie. Het geeft het team rust en het is daarom ook beter voor deze man. Achteraf denk ik dat het inzetten van VIO (Video Interventie Ouderenzorg) een optie was geweest. Door deze man te helpen om prikkels beter te verwerken en door samen met het team opnames terug te kijken en leerzame elementen eruit te halen. (client speelt nu namelijk en is nog niet naar crisisplek
Wonderen
Het consultatieteam van KEC kan dus geen wonderen verrichten.
Maar het tijdig inschakelen kan absoluut zorgen voor een andere wending van een
situatie. Als voorbeeld een casus waarbij een zorgteam met de handen in het
haar zat. Een bewoonster spuugde, gooide met dingen en sloeg om zich heen zodra
er iemand in haar buurt kwam. Slechts enkele medewerkers uit het team konden
goed met haar omgaan. Deze case speelde middenin de coronatijd en vooral het
spugen was heel naar voor iedereen. Elke ochtend was het weer een gevecht met mevrouw
om haar te helpen met de ADL. Via een VIO traject werd meegekeken. Volgens de dienstdoende
medewerkers kwam ons consultatieteam echter op een heel verkeerd moment. Er was
geen land te bezeilen met mevrouw. En
zodra iemand in haar buurt kwam, deelde ze een tik uit. We adviseerden de
verzorgenden om op ooghoogte te komen met mevrouw en haar aan te kijken. Dit
bleek goed te werken en mevrouw reageerde rustig en ging zonder tegenwerking
mee om een broodje te eten. Overigens werkt het maken van oogcontact niet voor
iedereen. Want soms is het juist goed om geen oogcontact te maken, bijvoorbeeld
bij mensen met een psychiatrisch verleden of autisme. In ieder geval bleek deze
observatie en de adviezen aan de zorgmedewerkers te leiden tot een veel betere
situatie. En dat was fijn voor alle partijen!
Zo sterk als de zwakste schakel
Een VIO traject gaat geleidelijk en dat betekent dat het soms
even kan duren voordat er resultaat wordt geboekt. Het gaat soms stapje voor
stapje en geduld is soms een schone zaak. Wat ik leuk vind is om, als een
situatie zich verbeterd, het team te laten inzien dat ze hier toch echt zelf voor
hebben gezorgd.
Een KEC consult levert het beste resultaat als het hele zorgteam achter het consult staat. Want een team is zo sterk als de zwakste schakel. Het kan voorkomen dat sommige zorgmedewerkers denken: ‘Ik heb eigenlijk geen probleem met die bewoner, bij mij doet hij dat nooit!’. Maar als dat niet voor iedereen geldt, dan komt het probleemgedrag altijd op het bordje van enkelen. Maar wat gebeurt er dan als zij geen dienst hebben? In het belang van de bewoners, de zorgmedewerkers en de rust is het fijn dat het hele team weet mensen met probleemgedrag het best benaderd kunnen worden.’
Volgens Maud is het leuk om van elke organisatie iets mee te nemen en ook weer te leren. ‘Het is interessant om te zien dat zorgorganisaties soms anders met probleemgedrag omgaan. En ook om je te realiseren dat ‘anders’ ook goed kan werken. Zo heb ik onlangs met een collega van de Weeligenberg een case behandeld. Ik vond het heel boeiend om te zien hoe daar dingen worden aangepakt. Het verbreedt mijn blik nóg meer. Het is interessant om een casus te bekijken van alle kanten; met een VIO-blik, een prikkelverwerkingsblik, als ergotherapeut en gewoon eens frisse ‘domme’ vragen te stellen, zo kom je tot een volledig beeld van het probleem. Hierdoor is het leuk als je iets kan bieden om het probleem te verbeteren.’
